Want jij bent het allerbelangrijkste, en helemaal goed zoals je bent
Hoi! Ik ben Lobke!
Ik werk met kinderen die moeilijke dingen meemaken. Het kan zijn dat er iemand, van wie je houdt, ziek is geworden of dood is gegaan. Of misschien ben je zelf ziek, heb je een beperking en kun je niet meer doen wat je eerst wel kon.
Over al die dingen kun je je soms bang of verdrietig voelen, maar ook boos.
De ene keer wil je hierover nadenken maar een andere keer juist niet. Of heb je vragen die je zou willen stellen, maar je weet niet aan wie? Veel kinderen praten over al die dingen liever niet met hun vader of moeder omdat die soms zelf ook verdriet hebben. En ze willen hun vader of moeder niet nog verdrietiger (of boos) maken.
Met al dit soort dingen mag je dus bij mij komen en samen gaan we ontdekken wat helpt zodat jij je beter gaat voelen.
We gingen samen het liedje van papa zingen, dat was heel leuk!
Als we elkaar de eerste keer zien dan gaan we elkaar natuurlijk eerst beter leren kennen. Voor jou is het misschien wel spannend om met een vreemd iemand te gaan praten en dat is eigenlijk heel normaal. Maar wat wel leuk is: ik heb allerlei spullen waarmee je kunt spelen, knutselen en tekenen. Ik gebruik muziek, heb veel grappige en mooie boeken en ook doe ik graag spelletjes. Soms zetten we de muziek lekker hard, zullen we meezingen of dansen, maar alleen luisteren kan natuurlijk ook. Of we gaan voetballen en naar buiten als dat kan. Ik zie ook vaak kinderen die in een rolstoel zitten of ziek zijn en we bedenken altijd iets wat lukt en leuk is om te doen. Ondertussen kletsen we en gaan we op zoek naar hoe het komt dat jij je soms zo verdrietig, bang of boos voelt en waarom je doet zoals je doet. Er kan heel veel bij mij en de meeste kinderen zeggen dan ook dat ze dát juist zo fijn vinden.
Ik zal je ook weleens huiswerk mee geven. Het kan zijn dat we samen bedacht hebben om iemand thuis te vragen iets met jou te gaan doen. Of dat je herinneringen wilt horen over iemand die dood is gegaan. Het kan ook zijn dat je een dagboekje bij gaat houden of foto’s gaat bekijken. Soms maken we samen een herinneringendoosje of knutselen we een tranenpot.
Ik doe dat met jou maar ook praat ik met je vader en/of moeder om te zorgen dat zij ook snappen wat er met jou aan de hand is. Ook praat ik weleens met het hele gezin want de anderen bij jou thuis kunnen last hebben van dezelfde dingen als die waar jij tegenaan loopt. Het is de bedoeling dat iedereen zichzelf en elkaar wat beter begrijpt, dat helpt!
Het Lego-werkje staat nog steeds naast mijn bed
en daar kan ik dus steeds even naar kijken